Sama technika operacyjna jest zbliżona do tradycyjnej: narzędzia laparoskopowe dają możliwość preparowania i przecinania tkanek, specjalne elektrody służą do koagulacji krwawiących naczyń, a imadła – do zakładania szwów. Wszystkie czynności odbywają się pod kontrolą układu optycznego, który przekazuje obraz na monitor. Optykę (tzw. teleskop) wprowadza się do jamy brzusznej przez grubszy trokar [10mm] umieszczony w okolicy pępka. Powiększenie i wysoka rozdzielczość obrazu umożliwiają wykonanie operacji z dużo większą precyzją niż metodami tradycyjnymi.

Laparoskopia posiada bardzo wiele zalet, istotnych przede wszystkim dla pacjentki. Niewielkie nacięcia powłok brzusznych powodują znacznie mniejsze dolegliwości bólowe w porównaniu do klasycznych operacji, co umożliwia szybszy powrót do zdrowia i pełnej aktywności życiowej. Większa precyzja preparowania tkanek podczas zabiegów laparoskopowych zmniejsza ryzyko zrostów i innych powikłań pooperacyjnych. Nie bez znaczenia jest również doskonały efekt kosmetyczny, ponieważ minimalne nacięcia skóry prawie nie pozostawiają śladów.